Blog

Creatures of Castlefest: Cindy & Chantal

In Creatures of Castlefest zetten we de bijzondere figuren die Castlefest zo speciaal maken in de spotlight. Van bezoeker tot entertainer, van standhouder tot vrijwilliger. Wat beweegt hen en welke rol speelt Castlefest in hun leven? Deze week: Cindy, zij komt al meer dan 12 jaar op Castlefest en heeft dit jaar haar nichtje Chantal meegenomen, die voor het eerst het festival bezoekt.

Cindy (rechts op de foto): Meer dan twaalf jaar geleden ben ik voor het eerst in contact gekomen met Castlefest. Mijn man en ik zijn toen samen naar onze eerste editie gegaan en binnen een half uur waren we verkocht.

Meteen de sfeer bij binnenkomst al. Het was toen natuurlijk nog een stuk kleiner, maar iedereen praat met elkaar. Iedereen zegt elkaar gedag en die sfeer is er nog steeds nu het festival is gegroeid. Je moet die sfeer zelf voelen. Met woorden doe je de sfeer eigenlijk geen eer aan.

De warmte, de vuurtjes, de Wicker, het complete plaatje, dat brengt een familiegevoel, ondanks dat je een heleboel mensen niet kent. Als het festival is afgelopen moeten we (mijn man en ik) ook weer even landen thuis. Dan kijken we alweer uit naar Keltfest.

Het Castlefest gevoel is gewoon heel fijn. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen.

Onze kleine gaat al vanaf 11 maanden mee en stapte op de grootste monsters en creaties af alsof het niets was. Hem is Castlefest écht met de paplepel ingegoten. Hier durf ik ‘m ook makkelijker los te laten. Er heerst hier gemoedelijkheid, er is vertrouwen en er is altijd iemand die hem kan opvangen mocht ik ‘m kwijtraken. Dat is Castlefest.

Na zo lang het festival te bezoeken en alle mooie creaties te zien ben ik er zelf ook voor gaan zitten. Hiervoor deed ik wel altijd wat met mijn gezicht en haar maar in mijn kleding bleef het redelijk ‘gewoontjes’. Voor deze editie heb ik mijn eigen design gerealiseerd, een rok, cape met capuchon, trui en handwarmers. Het ontwerp is geïnspireerd op draken en Danaerys, de drakenkoningin uit Game of Thrones. Op de foto zie je de cape met ‘schubben’. Vanochtend heb ik nog even alles afgehecht en zodoende nét op tijd alles af gekregen. Ik ben er erg trots op en het is lekker warm voor de Winter Editie!

Draken symboliseren voor mij kracht en rechtop blijven staan, dus als ik dit dan zo aan heb, heb ik eigenlijk mijn eigen drakenvel aan. In plaats van iets engs en groots, is het, net als dat wat ik aan heb, iets warms voor mij en ze beschermen mij en mijn gezin.

Die liefde en warmte van Castlefest helpt mij ook heel erg daarin. Niemand oordeelt of veroordeelt en dat brengt ook een groot gevoel van veiligheid. In die jaren dat ik hier ben geweest, kan ik ook niet zeggen dat er drama is geweest of grote ruzies.

Fysiek ben ik aan het einde van de dag helemaal brak van het wandelen, dansen en shoppen, maar mentaal ben ik weer helemaal opgeladen.

Castlefest is voor ons gezin ook echt ons ding. We laten elkaar echt wel ons ding doen, maar het ’s avonds samen komen en het festival bezoeken is echt ons jaarlijkse gezinsding.

Chantal (links op de foto): Castlefest heeft me eigenlijk altijd wel aangesproken maar ik heb nooit de partner gehad die zich daar ook in interesseerde. Dat was heel lang prima. Toen kwam ik erachter dat Cindy ook naar Castlefest gaat en daarna zijn we gaan plannen zodat ik een keer mee kon.

Mijn eerste indruk van het festival is echt heel fijn. Ik vind dat er een vredige sfeer heerst. We zijn er gister ook geweest, en door de verhalen van Cindy was ik erg benieuwd naar het Yule verhaal, daar heb ik gigantisch van genoten. Iedereen staat er op zijn eigen manier te bewegen, luisteren, knuffelen of te genieten en toch is ook weer iedereen één. Zodra de muziek komt staat iedereen als een menigte te dansen.

Ik kan me niet voorstellen dat iemand het hier niet leuk zou vinden. Ik kom van de zomer zeker ook kijken.

Bij een kampvuur begon er iemand te zingen, en binnen no-time zong iedereen mee, ’t maakt niemand uit, want iedereen doet zo zijn best om het leuk te maken en houden voor iedereen!

Na alles wat ik vandaag heb gezien heb ik genoeg inspiratie om een kostuum voor de zomer te verwezenlijken. Dan pak ik van alles wat ik heb gezien elementen die ik gaaf vind en daar maak ik dan een eigen look mee.

Het is fijn dat hier ook niets verplicht is. Op je werk moet je dingen doen, maar hier kun je lekker doen wat je wilt waar je zin in hebt, als de een wil winkelen ga je winkelen en de rest blijft bij het optreden, daarom werkt naar Castlefest gaan voor ons ook zo goed. Omdat we elkaar die vrijheid ook geven.

Cindy vult nog aan: Toen mijn zoon nog klein was, zat ik ’s avonds om zeven uur braaf bij de tent met hem om hem de structuur te geven en geen haar op mijn hoofd die hem alleen zou laten. Mijn man ging dan nog door op het festivalterrein. Daar had ik geen moeite mee, zeker niet. Ik had aanspraak met de mensen om mij heen en had genoeg vermaak mee. Nu mijn zoontje ouder en zelfstandiger is (negen jaar), gaan we later naar de tent, loopt hij los op het terrein en ga ik zelf ook meer mijn eigen gang. Het is voor hem ook vakantie, dus mag het allemaal wat later. En dat geeft mij de tijd om de bandjes te gaan ontdekken die ik voorheen niet kende.

Volgende zomereditie ga ik wel de Silent Disco uitproberen, en mag manlief bij de waken.

In die zin is de camping ook bijna net zo gezellig als het festival zelf. Kleine clubjes, mensen met een gitaar die nog wat aan het spelen zijn, die sfeer is heerlijk.

De groei van de camping, om dat steeds groter te zien worden, daar krijg ik bijna een trots gevoel bij, omdat ik dat vanaf, bijna, het begin meemaak. Die trots van Mark en Natasja deel ik heel erg in mee.

Ik kan ook zo genieten, als ik zie hoe VANA voor haar vrijwilligers zorgt en dat ze dat laten zien. Transparantie naar hun bezoekers. De zorg, overal wordt aan gedacht en als het binnen hun macht ligt wordt er altijd naar feedback geluisterd. Dat helpt ook zo mee in het Castlefest gevoel. Nu ik het er zo over heb en erover reflecteer door dit gesprek en vroeger met nu reflecteer, maakt dat gevoel van trots eigenlijk alleen maar sterker.

Artikel en foto door Dewi van Zeggelaar

Bekijk ook