In Creatures of Castlefest zetten we de bijzondere figuren die Castlefest zo speciaal maken in de spotlight. Van bezoeker tot entertainer, van standhouder tot vrijwilliger. Wat beweegt hen en welke rol speelt Castlefest in hun leven? Deze week: Coca, harpiste bij Kelten zonder Grenzen en al sinds de eerste editie bij Castlefest als entertainer.
Als muzikant heb je natuurlijk een hele andere ervaring op Castlefest dan als bezoeker. Ik ben zelfs nog nooit als bezoeker op Castlefest geweest. Met Kelten zonder Grenzen spelen we hier al sinds de tweede editie. Ik beleef Castlefest als werk, maar dat is niet zo rot als het nu misschien klinkt. Ik moet me alleen professioneel gedragen, en ik neem mijn aanwezigheid dus ook serieus. Ik ga bijvoorbeeld op tijd naar bed, feesten doen we pas na het optreden en we nemen meer van dat soort beslissingen. Maar dat is allemaal oké, want wanneer je dan op het podium staat te spelen en iedereen lekker ziet dansen, dan is dat het allemaal waard.
Alle energie voor hier, spaar je over een heel jaar op, om hier allemaal los te laten en van te genieten.
Hoe ik mij voorbereid? We beginnen vaak met hoe laat op de dag we spelen, ochtend of avond. We bepalen wat een leuke set is voor dat moment, en wat voor soort publiek we verwachten. Wanneer we de dansworkshop begeleiden, is het fijn wanneer we daarna met een eigen set door kunnen spelen, omdat veel dansers dan blijven hangen. Dan zorgen we bijvoorbeeld dat we wat meer swingende nummers in de set hebben. Maar we willen ook spelen voor mensen die niet dansen. Daarnaast proberen we een balans te vinden in het aantal nieuwe nummers en al bekende nummers. Er komt nog flink wat aan te pas, voordat we eenmaal op het podium staan!
Het optreden zelf is een uitwisseling van energie met het publiek. Dat kan heel mooi zijn. En alle keren zijn zo anders. Gisteren hadden we een zittend publiek, wat weer hele andere energie vraagt dan een dansend publiek. Daar spelen we dan ook andere sets voor. Wat ik super tof vind aan Castlefest is dat mensen heel bereidwillig naar het podium komen. Ze willen luisteren, dansen, gek doen en als je dan wat kleins speelt, gaan ze ook mee die verstilling in. Ze willen meegenomen worden en het optreden ervaren en er écht zijn.
We hebben wel eens gehad dat we in de regen hebben gespeeld, waardoor wij met de band steeds verder naar achter moesten vanwege de techniek, maar de dansers dansten gewoon door. We hebben in veertig graden gespeeld, en ook dan danst het publiek door. En ik ben nog steeds niet uit of ik meer onder de indruk ben van super heet of super nat. Maar dat is zo bijzonder!
Het is backstage ook een grote familiereünie, zonder dat het je familie is. Eigenlijk zien we de andere entertainers, standhouders en natuurlijk vrijwilligers maar enkele keren per jaar. Dat resulteert natuurlijk al heel snel in gezellig bijkletsen. Het is de band tussen iedereen, de organisatie, standhouders en entertainers die voor een goede basis zorgt, en ik denk ook dat als die band in de kern al goed zit, dat het publiek dat ook merkt. Als het publiek er niets aan vind is het voor ons natuurlijk ook niet leuk. Maar als ze die flow wel oppikken, dan krijg je die magische sfeer van Castlefest, die eigenlijk niet in woorden uit te drukken is. Het is een soort onzichtbaar, ontastbaar geheim, dat Castlefest zo bijzonder maakt.
Het is de basis waarin iedereen zijn best doet om het goed te hebben die er denk ik voor zorgt, in ieder geval voor mij, dat we altijd met plezier terugkomen naar het festival.
Als er na het optreden en opruimen nog tijd is ga ik wel vaak het terrein nog even op om bekenden gedag te zeggen. En probeer ik vaak nog even bij een of twee andere bands te kijken en ik doe een poging om niet meer te winkelen.
Op Castlefest voel ik me niet anders dan een vrijwilliger, medewerker of een ander crewlid. We zijn hier allemaal één grote crew, en iedereen doet wat anders. Ik ben op het podium aan het werk, iemand bij de catering is met eten aan het werk. We werken met elkaar naar hetzelfde doel.
Voor mij is dat doel dat je een fijne sfeer schept waarin mensen het fijn vinden. Iedereen moet hieraan meewerken. Als je alleen maar boze bezoekers hebt, werkt het niet. Met alleen maar crew dat er geen zin in heeft, werkt het ook niet. Het is een balans, waar iedereen zijn of haar steentje aan bijdraagt. Vooral de bezoekers, maar wij backstage ook, willen een leuk festival hebben. Maar je moet het wel samen doen. En ik denk dat dat op Castlefest de magie maakt: omdat iedereen open staat voor die verbinding, samen zetten we iets moois neer.
Artikel en foto door: Dewi van Zeggelaar
