In Creatures of Castlefest zetten we de bijzondere figuren die Castlefest zo speciaal maken in de spotlight. Van bezoeker tot entertainer, van standhouder tot vrijwilliger. Wat beweegt hen en welke rol speelt Castlefest in hun leven? Deze week: Lieke en Marcel. Zij komen sinds een aantal jaar bij Castlefest en gingen met ons het gesprek aan over hun Castlefest belevenis en zelfgemaakte kostuums.
Lieke: Een vriendin van mij liep enkele jaren geleden stage bij Kasteel Keukenhof, ze vroeg me haar te helpen flyers uit te delen op een evenement: Castlefest. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar ik wilde haar wel helpen. Ik ben toen meteen een kijkje gaan nemen en was direct verkocht. Enkele edities later heb ik Marcel meegesleept. Ik wist zeker dat hij het helemaal geweldig zou vinden en dat was gelukkig ook zo.
Met de tijd werden onze kostuums steeds uitgebreider en sinds twee jaar proberen we ook altijd wel iets zelf te maken. Wat we vandaag aanhebben is deels zelf gemaakt, deels gekocht en ik heb ook dingen aangepast in het kostuum. De schedels hebben we zelf geschilderd en gelijmd en Marcel heeft het harnas zelf geknutseld. We vullen elkaar daarin goed aan: ik bedenk de kostuum concepten en Marcel weet dan handige en praktische manieren om het uit te werken. Als mensen naar ons kostuum vragen, dan leggen we graag uit hoe we deze maken.
Qua kostuum kiezen we meestal voor een duister thema. Dan hoeven we niet elk jaar iets nieuws, maar bouwen we voort op wat we al hebben. Een nieuwe aanwinst is bijvoorbeeld ons gebit. We zijn misschien wel een beetje te eng voor kinderen, maar de meesten kunnen gelukkig wel wat hebben. Het is voor ons niet alleen een kostuum maar we maken er echt wel een rol omheen. Waar komen deze wezens vandaan, wat zijn hun namen... Marcel: eten ze kindertjes?! Lieke lacht: deze karakters heten Crovax en Circe. En wanneer het teveel wordt om in kostuum rond te lopen, dan verkleden we ons weer. In kostuum lopen is echt voor de lol en als ik het koud krijg dan doe ik m’n klauwen af en gewone handschoenen aan, of de tanden uit bijvoorbeeld. Comfort gaat tenslotte wel boven het kostuum.
Het hele maakproces is het leukst. Onze eettafel ligt altijd vol met een nieuw project dat we hebben bedacht!
We hebben elkaar via de metal-scene leren kennen. Dus dan is Castlefest wel even wat anders. Qua boeken en series houden we wel van het fantasy genre. Ons hele huis staat ook vol met draken, maar het festival kenden we gek genoeg nog niet tot mijn vriendin me erover vertelde. Nu blijven we terugkomen. We hebben net bijvoorbeeld drie uur over een rondje gedaan. Knuffeltje hier, gesprek daar, kraampje kijken, nog een praatje. En net wanneer je denkt dat je weer verder kunt, kom je weer een gezellig iemand tegen. Dat is leuk: Castlefest is knus. Hoe groot het ook is, het blijft klein voelen.
Marcel vult aan: Castlefest is thuiskomen. Ons dorp in het bos. Hoe vaker je komt, hoe meer mensen je leert kennen en hoe meer het een familie wordt. We hebben nu ook een soort basis-kamp. Een vast groepje mensen waarmee we veel afspreken of waar wij onze spullen in bewaring kunnen geven. Maar we vermaken ons ook prima met ons tweeën.
Wat mij zo raakte, toen ik voor het eerst binnen liep, is de magie in de ogen van de kinderen. Overal blije kinderen. Hoe zij zo heerlijk kunnen opgaan in de kostuums van iedereen en zichzelf, en hoe de magie van Castlefest bij de kinderen dus écht tot leven komt. Toen wist ik ook dat ik in kostuum wilde komen, zodat ik net als de rest bij kan dragen aan de magie van die kinderen. Dat zij je aankijken van ‘wauw’. Lachend: al is dat bij ons vaak meer een ‘Waah!’. Ze jutten elkaar ook op, wie durft er het dichtstbij te komen? Ik ben vorig jaar door een vier jarige met een rubberen dolk de boom in gejaagd. Als ze het gevecht dan aandurven, leg je het af. Dat is fantasie voor iedereen.
Artikel en foto door Dewi van Zeggelaar
